Boek review: Mijn naam is Hannah

De komende drie dagen (donderdag, vrijdag, zaterdag) komt er geen artikel online. Ik had me zo goed voorbereid op mijn vakantie (alle artikelen in voren gewerkt), maar nu ik weer weg ga lukt het me niet om het allemaal bij te werken. Zondag wel weer een 'My life in pictures'! 

Omdat ik me zo verveelde in de vakantie, besloot ik om op zolder naar wat oudere boeken te zoeken van mijn moeder en die te gaan lezen. Ik heb namelijk geen bibliotheekabonnement (en om die nou af te sluiten voor die ene keer) en boeken kopen is zo duur. Ik vond daar best wat boeken die me aanspraken, ook al waren ze wat ouder. Ik besloot om als eerste het boek 'Mijn naam is Hannah' te gaan lezen, omdat die me aansprak. Ik heb hem nu uit en omdat het best wat indruk maakte besloot ik er een review over te schrijven! :)

  Isabella, een zelfstandige jonge vrouw, heeft haar leven goed op orde. Tot ze op een dag een klein meisje in een wandelwagentje voor een winkelcentrum ziet zitten. Niemand trekt zich iets van de peuter aan en Isabella neemt haar in een opwelling mee naar huis. 

Daar ontdekt ze tot haar schrik dat het kind duidelijke sporen van mishandeling vertoont. Ook vindt Isabella een briefje vastgespeld op haar kleren met de woorden: 'Mijn naam is Hannah. Wie mij vindt mag me houden'. Dat doet Isabella dan ook, niet vermoedend welke enorme problemen zij zich met deze beslissing op de hals haat. 

Sowieso is dit een boek voor mij, omdat ik pedagogiek studeer en ik verhalen met kinderen altijd het leukst vind. Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik in het begin zoiets had van 'dit is niets voor mij', omdat het wat langzaam op gang komt nadat Isabella het kind meeneemt, er gebeurt niet zoveel. 

Ik kwam er de eerste paar dagen dan ook moeilijk doorheen en moest mezelf echt dwingen om te gaan lezen. Nu denk je misschien, waarom lees je dan door? Nou, er was iets in het boek wat mijn aandacht bleef vasthouden. Alsof je tussen de regels door toch een enorme spanning voelde en misschien was dat ook wel de bedoeling van de schrijver. Ook al gebeurde er niet zoveel en zat er niet veel diepgang in, toch wilde je het ook graag uitlezen, om te weten hoe het afloopt. 

En ja hoor, in de laatste 70, ongeveer, pagina's komt er een hoop spanning op gang. Alsof ineens alle spanning in al die pagina's is gepropt. Ik kon het boek toen echt niet meer wegleggen en wilde niets anders meer doen dan lezen. Ik wil niet teveel verklappen, maar het is echt een leuk boek om zo bijvoorbeeld op vakantie te lezen. Soms is het wel lastig met allemaal verschillende namen, maar eigenlijk heb je dat ook niet nodig om het verhaal te snappen! 

Welk boek heb jij voor het laatst gelezen?